لطفا این عکس را نقد کنید

حسین پیغامی یکشنبه 20 دی‌ماه سال 1388 ساعت 11:17 ق.ظ http://peyghamei.blogsky.com

من در این عکس سه جایگاه متفاوت می بینم یکه اون مبل که وقتی به مبل رنگ زرشکی فکر میکنم یاد افراد اشرافی و مغرور می افتم که خیلی با غرور به مبل لم داده و ژای خود را بروی ژای خد می اندازن دوم افراد خاکی که به ادم خیلی نزدیک هستند و برخورد گشاده رویی دارن سوم کسانی که روزی میتوانستند یکی از این دو افراد باشند ولی حالا در یک جایگاه ساده جای گرفته اند
و ترکهای روی دیوار و کهنگی مبل فضای خوبی را خلق کرده اند

احمد بازماندگان قشمی یکشنبه 20 دی‌ماه سال 1388 ساعت 07:20 ب.ظ http://sunboy.propicnet.com/

سلام

این عکس گویای مطلبی است که همیشه در ذهن من جرقه می زند

..........................................

زندگی صحنه یکتای هنرمندی ماست .

هرکسی نغمه خود خواند و از صحنه رود.

صحنه پیوسته بجاست .

خرم آن نغمه که مردم بسپارند بیاد.
..................................................

این متن کاملا در عکس رویت کردم

مصلح یکشنبه 20 دی‌ماه سال 1388 ساعت 07:54 ب.ظ http://www.poom.blogfa.com

این مبل از ترس به خود پیچیده....همین...چون میدونه در هر صورت از بین میره...
لبت با دلتون خندون...
بدرووود...

امیر طاهری کندر یکشنبه 20 دی‌ماه سال 1388 ساعت 11:55 ب.ظ http://www.kondar.aminus3.com

ترکیب عکس به نحوی است که می توان مفاهیم نسبتا متعددی از آن گرفت.
به نظر من آنچه کامل ترین مفهوم می آید این است که بایستی همواره به عنصر سوم این تصویر یعنی قبر و مرگ توجه داشته باشیم یعنی عنصری که همواره با ماست یعنی بخشی از چرخه زندگی ماست که در این تصویر به خوبی نمایانده شده است.
بعضی از ما انسانها از وجود این عنصر سوم آگاهیم و برخی ناآگاه و یا شاید خودمان را به ناآگاهی زده ایم.

عبدالمجید پاسلار دوشنبه 21 دی‌ماه سال 1388 ساعت 05:20 ب.ظ http://photosoroor.blogfa.com

با سلام و احترام .فریم عکس "دنیا گذریست.به مفهوم دیگر
بازگشت همه بسوی اوست

ناهید دوشنبه 21 دی‌ماه سال 1388 ساعت 10:53 ب.ظ http://www.dihangol.aminus3.com/

سلام
عکس جالب و تامل برانگیزیه
من همیشه این مرگ و زندگی رو کنار هم میدونم و زندگی رو فرصتی محدود که هرکس میتونه به بهترین نحو ازش استفاده کنه ولی اگه دنیا و لذاتش بذاره یادمون بمونه که این زندگی محدود بالاخره تموم میشه .
با اقای احمد بازماندگامن قشمی هم موافقم که:
زندگی صحنه یکتای هنرمندی ماست .

هرکسی نغمه خود خواند و از صحنه رود.

صحنه پیوسته بجاست .

خرم آن نغمه که مردم بسپارند بیاد.

افشین شرفی دوشنبه 21 دی‌ماه سال 1388 ساعت 11:13 ب.ظ

در این تصویر تضاد فقیر و غنی دیده می شود. از آنجا که قبر خانوادگی است و به نظر شخص ثروتمندی در آن خوابیده است ولی وضعیت مبل و رختوخواب که نشان دهنده فقر است با آن مغایر است. و زندگی در این سه مفهوم خلاصه می شود : نشستن و خوابیدن و مرگ.

اشرف ارمات یکشنبه 4 بهمن‌ماه سال 1388 ساعت 08:22 ب.ظ

با تشکر از اقای انصاریان.و دیگران که نظر داده اند. اما کاش نقد فنی می شد.نقاط قوت ویا اگر هست نقطه ی ضعف.
به جز مطالبی که دوستان گفتند :شیبی که در عکس هست قابل توجهه.وتنها عنصری که خطوط افقی دارد همان سنگ قبر است.
که گویای زندگی افقی انسان عمودیست.باتوجه به عدم دخل وتصرف عکاس در موضوع ؛چیدمان این عناصر جالب توجه است.
هرچه فکر می کنم که آیا می شد این بالش رو جابه جا کرد یا شیب عکس رو به سمت راست قرار داد؛ به یقین نمی رسم.چون وقتی خودمو روی جای خواب تصور می کنم ؛از این که سرم رو به پایینه ؛احساس موندن توی مخمصه ومرگ ناهنجار بهم دست میده. لطفن در این مورد نظر بدین. ممنون.

اشرف ارمات جمعه 9 بهمن‌ماه سال 1388 ساعت 08:31 ب.ظ

ازاینکه لطف کردید ونظردادیدونقدعکس اینقدربرایتان مهم است
متشکرم اقای انصاریان ماحتما درنقدعکس پیشرفت خواهیم کرد
اقای پیغامی ازاینکه مطالب وبلاگ حداقل هرچندروزیک بارعوض می شود سپاسگزارم
گله ای نیست خدانگهدار